Menu
Η μόνωση εξωτερικά είναι η καλύτερη
Σε ένα υγρό υπόγειο, η μόνωσή του εσωτερικά σπάνια λύνει το πρόβλημα. Εφαρμόστε τη μόνο σε περίπτωση μεγάλης δυσκολίας ή πλήρους αδυναμίας να μονώσετε εξωτερικά. Η σωστή δουλειά είναι το σκάψιμο και η αποκάλυψη της εξωτερικής πλευράς των τοίχων μέχρι το επίπεδο των θεμελίων. Η διαδικασία της εξωτερικής υγρομόνωσης έχει απλοποιηθεί πολύ με τα νέα ελαστομερή ασφαλτικά υλικά. Αφού περαστεί το στεγανωτικό αστάρι, ακολουθεί η επάλειψη -σε παχιά στρώση- του ασφαλτικού υλικού. Μερικές μέρες μετά, ο τοίχος καλύπτεται με αποστραγγιστική μεμβράνη ή με κυματοειδή ασφαλτικά φύλλα, πολλές φορές και με γεωύφασμα, και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την επίχωση του σκάμματος. Η αποκατάσταση οριζόντιας φραγής για την ανερχόμενη υγρασία γίνεται από το εσωτερικό του υπογείου.
Στα υπόγεια υπάρχει πάντα νερό στο γύρω έδαφος, είτε σαν υδροφόρος ορίζοντας είτε σαν βρόχινο νερό αποστράγγισης από στέγες και κήπους. Έτσι, η εδαφόπλακα και οι τοίχοι βρίσκονται πάντα σε επαφή με το νερό. Αν εξωτερικά δεν είναι μονωμένα σωστά, το νερό θα βρει το δρόμο του. Μια μικροσκοπική σχισμή ή μία τρύπα και το κακό έγινε. Αν λοιπόν θέλετε το υπόγειό σας καθαρό και στεγνό, θα πρέπει να κάνετε συμπληρωματική ή εκ νέου μόνωση των τοιχίων και της εδαφόπλακας. Πριν όμως μπείτε σε μεγάλες φασαρίες, ειδικά στην περίπτωση που δεν είναι εμφανή τα σημεία εισόδου της υγρασίας, δοκιμάστε να αερίσετε καλά το χώρο. Μη διστάσετε να ανοίξετε επιπλέον παράθυρα ή αγωγούς εξαερισμού (ακόμη και με ανεμιστήρα). Πολλές φορές η υγρασία είναι αποτέλεσμα συμπύκνωσης των υδρατμών που δε βρίσκουν διέξοδο διαφυγής και υγροποιούνται ξανά όπου συναντήσουν ψυχρές επιφάνειες.
Τα στεγανωτικά υλικά που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι πάρα πολλά. Σχεδόν όλα έχουν την ίδια φιλοσοφία. Είναι τσιμεντοειδή ή ασφαλτικής βάσης και βελτιώνουν κατά πολύ τη συμπεριφορά των συνηθισμένων δομικών υλικών. Υπάρχουν και πρόσμικτα, τα οποία χρησιμοποιούνται αποκλειστικά στο μίγμα της λάσπης (για χτίσιμο ή σοβάτισμα). Ο συνδυασμός πρόσμικτων και επαλειφόμενων στεγανωτικών είναι ο καλύτερος. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι τα υλικά να είναι από τον ίδιο κατασκευαστή, ώστε να συνεργάζονται μεταξύ τους. Μην αγοράσετε πρόσμικτο από τον έναν κατασκευαστή και επαλειφόμενο από τον άλλο. Οι επώνυμοι κατασκευαστές διαθέτουν εγχειρίδια συμβουλών δωρεάν, στα οποία θα λύσετε τις βασικές σας απορίες για διάφορα ήδη προβληματικών μονώσεων. Στα τεχνικά πολυκαταστήματα θα βρείτε συγκεντρωμένα όλα τα απαραίτητα υλικά και οδηγίες.
Πρόβλημα:
Η υγρασία του υπεδάφους ανεβαίνει στον τοίχο
Στις καινούριες κατασκευές η εδαφόπλακα μονώνεται τόσο από την κάτω πλευρά της, όσο και μεταξύ δαπέδου και πρώτης σειράς τούβλων. Μερικές φορές, αυτό συμβαίνει και ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη σειρά τούβλων. Η μόνωση πραγματοποιείται με μια στρώση ασφαλτικού υλικού ή με τη χρήση συνθετικού φύλλου. Κατ’ αυτό τον τρόπο, αποτρέπεται η άνοδος της υγρασίας από την πλάκα του υπογείου μέσω των τριχοειδών του μπετόν στους τοίχους χάρη σ’ αυτό τον «οριζόντιο φραγμό», όπως χαρακτηρίζεται συχνά. Στις παλιότερες ή τις πιο φθηνές κατασκευές είτε ο φραγμός αυτός δεν υπάρχει, είτε έχει καταστραφεί. Μπορείτε όμως να κατασκευάσετε το φράγμα από την αρχή. Αυτό γίνεται ως εξής: Ένα στεγανωτικό υλικό σε υγρή μορφή διοχετεύεται μέσα στον τοίχο για αρκετές ημέρες και αφού πήξει, δημιουργεί ένα υδατοστεγανό στρώμα. Σε περίπτωση που ο τοίχος του υπογείου έχει οριζόντιο φράγμα στην πρώτη σειρά τούβλων, αυτό το σημείο είναι πολύ πιθανό να ευθύνεται για την υγρασία. Μια ασφαλτική μαστίχη, που θα πιάσει κατά μήκος της ένωσης δαπέδου και τοίχου και έως το ύψος του προβληματικού φράγματος, θα δώσει σίγουρα μια ιδιαίτερα ικανοποιητική λύση.
1. Αφού ανοιχτούν οι τρύπες και τοποθετηθούν τα χωνιά έγχυσης, το στεγανωτικό
διοχετεύεται διαρκώς σιγά-σιγά στον τοίχο για 6-14 ημέρες. Τα χωνιά πρέπει να ξαναγεμίζονται όταν αδειάζουν, μέχρι το υγρό σταματήσει να ρέει.
2. Όταν το υγρό έχει πήξει, οι τρύπες γεμίζονται. Γεμίστε τις τρύπες με ειδικό σφραγιστικό υλικό που πιέζεται σ’αυτές.
3. Αφού οι τρύπες στοκαριστούν και σπατουλαριστούν, ο τοίχος μπορεί να σοβατιστεί.
4. Για τη στεγανοποίηση του αρμού μεταξύ δαπέδου και οριζόντιου φράγματος, απλώνεται ασφαλτική μαστίχη έως 1-2 εκ. πάνω από το φράγμα. Μια πλαστική σωλήνα διαμ. 8-10 εκ. θα βοηθήσει το στρώσιμο.
Πρόβλημα:
Η υγρασία εισβάλλει από τον τοίχο και το δάπεδο
Η εξωτερική μόνωση που καταστράφηκε ή δεν υπήρξε ποτέ είναι συνήθως η κύρια υπεύθυνη για την εισροή υγρασίας από τον τοίχο ή το δάπεδο του υπογείου. Για να μονώσετε εσωτερικά, θα πρέπει να περάσετε ολόκληρο τον τοίχο με ένα επαλειφόμενο κονίαμα στεγανοποίησης. Αν η υγρασία μπαίνει από σχισμές του δαπέδου, τότε τις σφραγίζετε με ταχύπηκτο επισκευαστικό κονίαμα ή με κάποιο άλλο στεγανωτικό υλικό σε «χυτή» μάζα.
1. Πριν την επάλειψη του μονωτικού τσιμεντοειδούς, ασταρώνετε -ανάλογα πάντα με το υλικό- την επιφάνεια του τοίχου. Απαραίτητη προϋπόθεση βέβαια είναι να την έχετε βρέξει λίγο. Ακολουθήστε πιστά τις οδηγίες του κατασκευαστή και μην ξεχνάτε να φοράτε πάντοτε τα απαραίτητα γάντια.
2. Φτιάξτε το μίγμα του τσιμεντοειδούς υλικού κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να απλώνεται με βούρτσα. Η επάλειψη μπορεί να γίνει και με σπάτουλα, εφόσον πρόκειται για ένα πιο πηκτό μίγμα. Και στις δύο περιπτώσεις όμως, περάστε δύο χέρια. Αφού στεγνώσει, μπορείτε να σοβατίσετε ή να βάψετε τον τοίχο.
3. Ανοίξτε τις σχισμές στο δάπεδο με σφυρί και καλέμι σε όλο το μήκος τους. Το αυλάκι που
δημιουργείται μετά το άνοιγμα μπορεί να μονωθεί τώρα πολύ καλύτερα από τη σχισμή που προϋπήρχε.
4. Αν από τη σχισμή μπαίνει συνεχώς νερό, προτιμήστε ένα ειδικό ταχύπηκτο τσιμεντοειδές που σταματά αμέσως τη ροή του υγρού. Κατόπιν πρέπει να στοκάρετε με σφραγιστικό υλικό και να λειάνετε το σημείο.
Πρόβλημα:
Υγρασία από συμπύκνωση υδρατμών
Κατά κανόνα, τα υπόγεια έχουν από κακό έως ανύπαρκτο αερισμό. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, η δημιουργία συμπυκνωμάτων είναι πολύ συχνή. Τα συμπυκνώματα αυτά είναι βέβαιο ότι προοδευτικά θα προκαλέσουν ζημιά στους τοίχους. Έτσι, όταν αποφασίσετε να ανακαινίσετε το υπόγειο, θα πρέπει να χρησιμοποιήσετε υλικά που να κάνουν τις επιφάνειες των τοίχων πορώδεις, ώστε να απορροφούν τους υδρατμούς στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Στο εμπόριο κυκλοφορούν τα κατάλληλα επισκευαστικά επιχρίσματα, που περνιούνται σε δύο χέρια. Πάντως, μια ολοκληρωμένη λύση επιβάλλει τη μόνωση του τοίχου εξωτερικά και την επίστρωσή του εσωτερικά με υλικά, τα οποία επιτρέπουν τη διάχυση των υδρατμών. Κατ’ αυτό τον τρόπο αποφεύγεται η εμφάνιση συμπύκνωσης υδρατμών.
1. Απλώστε το μίγμα με μια σπάτουλα στον ασταρωμένο τοίχο. Για το πρώτο χέρι, αρκεί ένα πάχος επάλειψης 12-15 χλσ.
2. Στρώνετε το υλικό με έναν πήχη ή με το αλφάδι, φροντίζοντας η στρώση να γίνεται όσο το δυνατόν ισόπαχη. Δεν πρέπει να τρίψετε το επίχρισμα, όπως γίνεται συνήθως, γιατί έτσι θα κλείνατε τους πόρους. Αγριεύετε την επιφάνεια «χτυπητά» με κάποιο είδος ταμπόν, για παράδειγμα με μια σανίδα τυλιγμένη με κετσέ, και την αφήνετε να στεγνώσει για 8 ώρες περίπου. Μετά απλώνετε τη δεύτερη στρώση. Συνολικά, το πάχος της διπλής επίστρωσης θα πρέπει να φτάνει τουλάχιστον τα 25 χιλιοστά.
3. Η πορώδης υφή του μονωτικού επιχρίσματος έχει δυο αποτελέσματα: Πρώτο, οι μεγάλοι ανοιχτοί πόροι διακόπτουν την τριχοειδή δομή στην οποία οφείλεται η άνοδος της υγρασίας και, δεύτερο, η υγρασία αντί να μαζεύεται στην επιφάνεια του τοίχου, μπαίνει προσωρινά στο επίχρισμα και στη συνέχεια εξατμίζεται και πάλι. Έτσι, η επιφάνεια του τοίχου εξακολουθεί να παραμένει στεγνή.
