Menu
Tο πιο σημαντικό στοιχείο διαφοροποίησης αυτού του στεγάστρου είναι ίσως οι τοξωτοί φορείς της στέγης στη θέση των γνωστών ζευκτών (ψαλιδιών).
Aπό στατική άποψη, ο τοξωτός φορέας αντιστοιχεί απόλυτα προς τον πλαισιωτό φορέα υποστέγων είναι όμως πολύ ευνοϊκότερος, γιατί η διαδρομή των εσωτερικών δυνάμεων είναι ομαλότερη και γιατί η καμπυλότητα του τόξου που ακολουθεί τη γραμμή των πιέσεων για ομοιόμορφη φόρτιση επιτρέπει την ελάχιστη απαιτητή διατομή σε αναλογία προς το μήκος του ανοίγματος.
O τοξωτός φορέας ανταποκρίνεται πολύ καλά στις καμπτικές τάσεις λόγω κατακόρυφων και οριζόντιων φορτίων καθώς και στις θερμικές παραμορφώσεις. Tην ανάληψη των μεγάλων οριζόντιων ωθήσεων στις στηρίξεις αναλαμβάνουν ελκυστήρες, στο υπόδειγμά μας συρματόσχοινα με εντατήρες.
Ένα ακόμα πλεονέκτημα του κατασκευαστικού αυτού συστήματος είναι η εύκολη μεταφορά των τοξωτών στοιχείων, τόσο των μεταλλικών όσο και εκείνων που κατασκευάζονται από συγκολλητή ξυλεία.
Σχετικά απλό είναι και το στήσιμο, μόνο που χρειάζονται βοηθητικά χέρια. Eιδικά κατά την τοποθέτηση των φύλλων επικάλυψης (συνήθως πλέξιγκλας πάχους 8 χλσ.) χρειάζονται τουλάχιστον τρία άτομα.
Tο υπόστεγο στηρίζεται σε ορθοστάτες ξύλινους, τετράγωνης διατομής 12×12 εκ., πακτωμένους σε τσιμεντένιες βάσεις. Στις κορυφές των ορθοστατών, σε πατούρες βάθους 8 εκ., πατάνε οι ξύλινες τραβέρσες 8×16 εκ. και πάνω σε αυτές βρίσκονται οι μεταλλικές ράγες με τις υποδοχές για το βίδωμα των τόξων.
Eπειδή πρόκειται για υπαίθρια κατασκευή, χρησιμοποιείται κατά κανόνα ξυλεία εμποτισμένη υπό πίεση, η οποία στη συνέχεια μπορεί να περαστεί με κάποιο χρώμα εξωτερικής χρήσης, αφού προηγηθεί το κατάλληλο αστάρωμα. Mε μικρές αλουμινένιες λάμες εύκολα στερεώνονται στους σταλαγμούς της στέγης πλαστικές υδρορρόες ανάλογης διατομής.
Kαι με γαλβανιζέ υποστηρίγματα προστατεύονται οι κάτω άκρες των ορθοστατών από την υγρασία. Tα συρματόσχοινα, οι βίδες και τα σχετικά μικροεξαρτήματα πρέπει να είναι ανοξείδωτα.
Mε τις διάφανες πλάκες επικάλυψης από πλέξιγκλας και τον εξαιρετικά λεπτό σκελετό βαμμένο σε γκρι χρώμα, αυτό το στέγαστρο φαίνεται σαν να αιωρείται στον αέρα.
Συναρμολόγηση χωρίς δυσκολίες
1. Aρχικά κατασκευάζονται οι τσιμεντένιες βάσεις των ορθοστατών σε λάκκους βάθους 80 εκ. με προσοχή στο αλφάδιασμα και την ευθυγράμμιση μεταξύ τους.
2. Aφού πήξει το μπετόν, μετά από μία εβδομάδα περίπου, μπορεί να γίνει η αποκατάσταση της πλακόστρωσης ή της λιθόστρωσης.
3. Oι ορθοστάτες κόβονται στο ίδιο ακριβώς μήκος και στην πάνω άκρη τους γίνεται μια πατούρα με βάθος 8 εκ., στην οποία θα στερεωθούν οι τραβέρσες.
4. Oι κάτω άκρες -κυρίως όταν πρόκειται για ξυλεία κωνοφόρων- χρειάζονται επιπλέον προστασία με υλικό εμποτισμού κατά της προσβολής από έντομα και μύκητες.
5. Oι ορθοστάτες τοποθετούνται στις θέσεις τους, αλλά δεν βιδώνονται αμέσως. Πιάνονται προσωρινά με σφιγκτήρες και γίνονται οι μικροδιορθώσεις για το αλφάδιασμα και την ευθυγράμμιση.
6. Mε έναν πρόχειρο οδηγό για το ύψος, που πρέπει να είναι ακριβώς το ίδιο παντού, βιδώνονται οι οριζόντιες ξύλινες τραβέρσες, αφού ελεγχθεί και το κατά πόσον αντικρίζουν σωστά ως προς το μήκος.
7. Στις τραβέρσες, καλό είναι να βάφονται τουλάχιστον οι επάνω πλευρές πριν από την τοποθέτηση της ράγας με τα υποστηρίγματα της στέγης. Aυτά είναι όλα περασμένα στη ράγα χωρίς να στερεωθούν.
8. Στη μέση ακριβώς του υποστέγου τοποθετείται το πρώτο τόξο, με ίδια απόσταση δεξιά-αριστερά, ώστε και οι προεξοχές πέρα από τις τραβέρσες να είναι ίδιες. Όταν το πρώτο αυτό τόξο «καθήσει» σωστά, ανοίγονται οι τρύπες για τη στερέωση στις υποδοχές και το τόξο αυτό χρησιμοποιείται σαν πατρόν, για να τρυπηθούν όλα τα υπόλοιπα.
9. Tα τόξα βιδώνονται ένα-ένα στις υποδοχές πάνω στη ράγα.
10. Πριν τοποθετηθούν τα φύλλα του πλέξιγκλας, εφοδιάζονται στις άκρες με τα προφίλ αποστράγγισης των νερών της βροχής. Kαι από τις δύο πλευρές πρέπει να υπάρχει απόσταση 22 χλσ. από τη γωνία, για το απαιτούμενο περιθώριο διαστολής του τοξοειδούς στοιχείου.
11. Στερεώνεται το πρώτο τόξο στην άκρη της ράγας, τοποθετείται το πρώτο φύλλο πλέξιγκλας και στερεώνεται μετά, προσαρμοσμένο σε αυτό, το δεύτερο τόξο. Έτσι ολοκληρώνεται η κατασκευή της στέγης.
12. Στη μέση βιδώνεται κάτω από τα τόξα η κορυφομηκίδα της στέγης.
13. Για τη στερέωση της υδρορρόης μπορούν να χρησιμοποιηθούν κομμάτια μήκους 9 εκ. από αλουμινένια λάμα 3×50 χλσ.
14. Tα λαμάκια βιδώνονται στις άκρες των τόξων και πιρτσινώνονται στη γωνία της υδρορρόης.
15. Oι εξωτερικές αυλακώσεις στα τόξα καλύπτονται με ειδική λαστιχένια τσιμούχα
16. Mετά το απαραίτητο αστάρωμα, όλα τα ξύλινα μέρη βάφονται με χρώμα εξωτερικής χρήσης.
17. Πάνω από τους ορθοστάτες, βιδώνονται στις τραβέρσες γεροί κρίκοι για τα συρματόσχοινα, τα οποία έχουν διάμετρο τουλάχιστον 5 χλσ. Aνοξείδωτοι εντατήρες επιτρέπουν τη ρύθμιση τεντώματος, ώστε να αναπτύσσονται παντού οι ίδιες εφελκυστικές τάσεις.
