Για να καλύψετε το παλιό ξύλινο πάτωμα με κάποιο νέο υλικό επίστρωσης, πρέπει πρώτα να εξασφαλίσετε ένα επίπεδο, ομαλό υπόστρωμα.
Tα ξύλινα πατώματα στα μπάνια και τις κουζίνες, αλλά και σε άλλους χώρους του σπιτιού, παραμορφώνονται με τα χρόνια είτε λόγω υγρασίας είτε λόγω τοπικών καταπονήσεων και οι σανίδες τους σκεβρώνουν δημιουργώντας προεξοχές και βαθουλώματα. Η επιπεδοποίηση ενός τέτοιου πατώματος δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση.
Το σύστημα που θα εφαρμοστεί θα πρέπει να ισοπεδώσει τις ανωμαλίες, να ακολουθεί σε κάποιο βαθμό τις «κινήσεις» του ξύλου, να προσφέρει μια απόλυτα επίπεδη επιφάνεια και, σαν υπόστρωμα, να μην ανεβάζει παρά ελάχιστα το ύψος του δαπέδου.
Ορισμένα από τα λεγόμενα χυτά δάπεδα πληρούν όλες αυτές τις προϋποθέσεις. Είναι μείγματα συνδετικών υλών και τσιμέντου που περιχύνονται πάνω στις σανίδες σε μια στρώση πάχους από 5 έως 20 χλσ. Η στρώση αυτή όταν πήξει γίνεται μία σκληρή αλλά και αρκετά ελαστική επίπεδη επιφάνεια. Η ενσωμάτωση του υλικού στο ξύλινο πάτωμα γίνεται με τη βοήθεια ενός ασταρώματος που προηγείται και ενός καρφωτού ενισχυτικού πλέγματος.
Μερικές προεργασίες είναι πολύ σημαντικές για ένα καλό αποτέλεσμα. Η σφράγιση των αρμών είναι ίσως η σημαντικότερη γιατί το υλικό δεν πρέπει να μπορεί να διαρρεύσει από πουθενά. Στους τοίχους, περιμετρικά, κολλιέται μια μονωτική λωρίδα που αποτρέπει την μετάδοση θορύβων από το δάπεδο.
Οι σανίδες πρέπει να ξαναβιδωθούν για να ελαχιστοποιηθεί το αναπήδημα. Και στην περίπτωση που περιλαμβάνονται στην επιφάνεια που θέλετε να ομολοποιήσετε διαφορετικά υλικά επίστρωσης, θα πρέπει να προβλεφθούν αρμοί διαστολής στις γραμμές συνάντησης των δύο υλικών, αλλιώς θα εμφανιστούν ρωγμές στην επιφάνεια του χυτού δαπέδου.