Βρες το & φτιάξτο – μέρος 3ο

Προβλήματα θερμομόνωσης

Η εσωτερική θερμομόνωση είναι η πλέον ενδεδειγμένη λύση για παλιές κατοικίες, καθώς γρήγορα, καθαρά και με χαμηλό κόστος μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά η θερμομονωτική αξία του σπιτιού.
Τι πρέπει να γίνει: Αυτό που μπορείτε να κάνετε ακόμη και μόνοι σας είναι να χρησιμοποιήσετε ειδικές πλάκες από εξηλασμένη πολυστερίνη. Το μικρό τους πάχος συμβάλλει στην εξοικονόμηση χώρου, στοιχείο απαραίτητο σε υφιστάμενες κατασκευές. Κολλιούνται με ειδική κόλλα ή κονίαμα και μετά σοβατίζονται με το ειδικό επίχρισμα, που περιλαμβάνεται στο σύστημα.

1. Απλώνετε σε παχιά στρώση την κόλλα στην πίσω πλευρά της πλάκας με μια οδοντωτή σπάτουλα (οδόντωση 10 χιλ.). Για τη διαδικασία αυτή αξίζει τον κόπο να χρησιμοποιήσετε ένα τραπέζι ή ένα καβαλέτο, ώστε να δουλέψετε πιο άνετα.
2. Η επιφάνεια του τοίχου πρέπει να είναι ομαλή και σταθερή. Αν υπάρχουν σαθρά σημεία, απομακρύνετε τον ψύψινο σοβά και σοβατίζετε ξανά. Τοποθετήστε τις πλάκες σε σειρές, με την πίσω πλευρά, αυτή που είναι επιστρωμένη με κόλλα.
3. Για τα πρέκια των παραθύρων υπάρχουν ειδικές λεπτές πλάκες, οι οποίες εξασφαλίζουν τη θερμομόνωση χωρίς να εμποδίζουν το παραθυρόφυλλο.
4. Με το τριβίδι λειαίνετε την περιοχή, ώστε να είναι πρόσωπο τα στοιχεία για τα πρέκια με την επιφάνεια του τοίχου.
5. Για να μην υπάρχουν απώλειες θερμότητας ανάμεσα σε τοίχο και οροφή, κολλάτε τις σφηνοειδείς συμπληρωματικές πλάκες, χωρίς να πιέσετε υπερβολικά τη λεπτή άκρη τους.

Συγκέντρωση υδρατμών

Η ανάπτυξη μυκήτων μούχλας στο δωμάτιο του μπάνιου, όπως και το ξεφλούδισμα της ταπετσαρίας φανερώνουν κατά κανόνα ανεπαρκή εξαερισμό του χώρου. Εξακριβώστε αν οι αεραγωγοί του εξαεριστήρα καταλήγουν σωστά στο εξωτερικό περιβάλλον και ότι η απόδοσή του είναι αυτή που πρέπει ανάλογα με το εμβαδόν του δωματίου του μπάνιου.
Τι πρέπει να γίνει: Όταν βεβαιωθείτε ότι πράγματι ο κακός αερισμός είναι που προκαλεί αυτά τα ενοχλητικά (και καθόλου αθώα) συμπτώματα, τα καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά στην εξάλειψη όπως και την πρόληψη συγκέντρωσης της υγρασίας θα τα πετύχετε αν, βγαίνοντας από το λουτρό, αφήνετε έναν εξαεριστήρα με χρονοδιακόπτη να λειτουργεί για 30-40 λεπτά.

Συμβουλές:

• Αφήνετε τουλάχιστον 5 εκ. απόσταση από τον εξωτερικό τοίχο και επαρκή απόσταση από το δάπεδο και την οροφή, ώστε να μπορεί να να κυκλοφορεί ο αέρας ελεύθερα. Έτσι, οι τοίχοι δέχονται τη ζεστασιά και πίσω από τα έπιπλα. Επίσης, όπου απαιτείται, θα πρέπει να προβλέψετε ανοίγματα αερισμού.
• Σε εξωτερικούς τοίχους μην τοποθετείτε ψηλές κουρτίνες που φτάνουν μέχρι το δάπεδο: εμποδίζουν την κυκλοφορία του ζεστού αέρα. Πίσω τους ο τοίχος θα παραμείνει κρύος και τα παράθυρα παγωμένα, με αποτέλεσμα πιθανές συγκεντρώσεις υγρασίας.

Νέος καυστήρας – παλιά καμινάδα

Η καμινάδα μαζεύει στα εσωτερικά της τοιχώματα κάπνα και υγρασία. Παρουσιάζει φθορές και δεν τραβάει καλά. Έτσι περιορίζεται σημαντικά η απόδοση του νέου καυστήρα που τοποθετήθηκε. Και, βέβαια, δεν είναι και τόσο ακίνδυνη η υπερβολική συσσώρευση κάπνας στα τοιχώματα.
Τι πρέπει να γίνει: Το τράβηγμα δημιουργείται από την υποπίεση, λόγω μεταβολής της θερμοκρασίας. Με τα παλιότερα θερμαντικά συστήματα, που έκαιγαν με απόδοση 50-60%, η θερμοκρασία των καυσαερίων ανέβαινε πολύ και διευκόλυνε τον ελκυσμό. Τα σύγχρονα συστήματα  έχουν 90% απόδοση, δηλαδή από την καπνοδόχο περνάει μόνο το 10% της παραγόμενης θερμότητας. Συμπέρασμα: πρέπει μαζί με την εγκατάσταση καινούργιου λέβητα να ανακαινίζεται και η καμινάδα. Ο επικρατέστερος τρόπος είναι το πέρασμα ειδικών ανοξείδωτων σωλήνων μέσα από την καμινάδα.

• Φωτο αριστερά: Καπνοδόχος με διάκενα αερισμού, θερμομόνωση και δύο θυρίδες επιθεώρησης για λέβητα με θερμοκρασίες καυσαερίων πάνω από 120 βαθμούς Κελσίου.
• Φωτο δεξιά: Καπνοδόχος από ανοξείδωτο χάλυβα χωρίς συμπληρωματική μόνωση και κολάρα, για λέβητα με θερμοκρασίες καυσαερίων κάτω από 120 βαθμούς Κελσίου.

Ανεπαρκής αντικλεπτική προστασία

Σε πολλά σπίτια τα μέτρα ασφαλείας περιορίζονται στην εξώπορτα. Συνήθως, όμως, υπάρχουν δευτερεύουσες πόρτες με παμπάλαιες κλειδαριές οι οποίες αποτελούν προσφιλείς στόχους για τους διαρρήκτες. Σημειώστε τις σχετικές αδυναμίες και αναζητήστε τις ανάλογες λύσεις. Οι επιλογές είναι αρκετές.
Τι πρέπει να γίνει: Η τοποθέτηση μιας κλειδαριάς με κύλινδρο ασφαλείας και το μοντάρισμα ενός ενισχυμένου αντικρίσματος στο πλαίσιο της πόρτας εξασφαλίζει οπωσδήποτε αυξημένη αντίσταση σε απόπειρες διάρρηξης. Αν, όμως, το σημείο είναι κάπως απόμερο, την καλύτερη λύση προσφέρουν -όσο κι αν μοιάζουν κάπως… πρωτόγονες- οι παραδοσιακές μπάρες ασφαλείας που πιάνουν όλο το φάρδος της πόρτας και συρταρώνουν στην κάσα και από τις δύο πλευρές.

1. Πρόκειται για ένα είδος διπλού σύρτη. Δύο γλώσσες σπρώχνονται προς τα έξω και συρταρώνονται στα αντικρύσματα. Το περιθώριό τους μπορεί να ρυθμιστεί για πόρτες από 850 έως 1000 χιλ.
2. Οι δύο βάσεις βιδώνονται σε μεταλλικές πόρτες με λαμαρινόβιδες και σε ξύλινες με βίδες Spax. Οι θέσεις για τα αντικρύσματα υπολογίζονται με βάση τη διαδρομή τής κάθε γλώσσας.
3. Το βίδωμα γίνεται με ειδικές βίδες και ούπατ.
4. Στο τέλος, στερεώνεται και η “κασέτα” της κάθε γλώσσας.

Ασταθή υποστυλώματα

Είτε πρόκειται για περίφραξη κήπου είτε για πέργκολα, πρέπει να υπάρχουν σωστά τοποθετημένοι ορθοστάτες. Αν τους «φυτέψετε» απευθείας στο έδαφος, σε μερικά χρόνια θα σαπίσουν, ακόμα και αν το ξύλο είναι εμποτισμένο, θέτοντας σε κίνδυνο τη σταθερότητα της κατασκευής. 
Τι πρέπει να γίνει: Για να μη σαπίσουν οι ξύλινοι ορθοστάτες, πρέπει να υποστηρίζονται λίγο ψηλότερα από την επιφάνεια του εδάφους με τη βοήθεια μεταλλικών βάσεων. Στην περίπτωση που το έδαφος είναι πολύ ξεραμένο και σκληρό, μπορεί να μαλακώσει με λόγο πότισμα στις ανοιγμένες τρύπες.

• Με ένα καρφωτό μεταλλικό υποστήριγμα (φωτο αριστερά) μπορείτε να στερεώσετε έναν στύλο με ασφάλεια. Για να μην παραμορφώσετε το μέταλλο με το σφυρί, χτυπάτε έχοντας έναν ξύλινο τάκο ενδιάμεσα. Μπάζετε στην υποδοχή το αντίστοιχο καδρονάκι (π.χ. διατομής 9×9 εκ.) και το βιδώνετε από έξω.
• Αυτό που δεν πρέπει ποτέ να κάνετε, έστω και για μια εντελώς προσωρινή στερέωση, είναι να φυτέψετε το ξύλο απευθείας στο έδαφος.