Ένα αρκετά συνηθισμένο πρόβλημα είναι να στέκεται κανείς έξω από την πόρτα ψάχνοντας τις τσέπες του για το κλειδί ‘η, ακόμα χειρότερα, να περιμένει να του ανοίξει κάποιος, ενώ βρέχει ή όταν ο ζεστός ήλιος τον “χτυπά”… κατακούτελα. Η λύση είναι απλή: ένα πρόστεγο, που μπορείτε εύκολα να το φτιάξετε μόνοι σας.
Ξυλο-κατασκευάστε!
Το πρόστεγο στηρίζεται σε δύο τριγωνικά «ψαλίδια», σαν μεγάλα φουρούσια, στερεωμένα δεξιά και αριστερά στους παραστάτες της εξώπορτας. Το καθένα από αυτά αποτελείται από τρία ξύλα, συνδεδεμένα μεταξύ τους με έναν κάθετο, επίτοιχο ορθοστάτη, έναν οριζόντιο ελκυστήρα και μία λοξή αντηρίδα στο κάτω μέρος (με μόρσα). Τα τριγωνικά αυτά υποστηρίγματα συνδέονται με δύο τραβέρσες, μία στην κορυφή των ορθοστατών και μία στις εξωτερικές άκρες των ελκυστήρων, πάνω στις οποίες βιδώνονται ή καρφώνονται τρία λοξά ξύλα, οι αμείβοντες του πρόστεγου που του δίνουν και τη σχετική κλίση. Στους αμείβοντες θα καρφωθούν οι τεγίδες, οι πήχεις δηλαδή που πάνω τους θα στρωθούν τα κεραμίδια. Μία σανίδα κλείνει σαν κούτελο τη μπροστινή πλευρά, αν και αυτό δεν είναι απαραίτητο.
«Παραδοσιακές» ενώσεις
Τρία καδρόνια των 2,50 μέτρων είναι αρκετά για το σύνολο των τμημάτων του σκελετού. Οι τρεις αμείβοντες βγαίνουν από έναν πήχη επίσης 2,50 μ. Με κάποια προσοχή στο ορθογώνιασμα, οι κοπές των ξύλων μπορούν εύκολα να γίνουν και με το χειροπρίονο.
-Η διαμόρφωση των συνδέσεων με μόρσα γίνεται βασικά με τη φρέζα και τελειοποιείται με το σκαρπέλο* και το σφυρί. Στο παράδειγμά μας ορισμένες ενώσεις είναι κάπως «σοφιστικέ». Μπορούν όμως να απλοποιηθούν, αρκεί να τηρείται ο κλασικός κανόνας: το πάχος της ξύλινης γλώσσας να αντιστοιχεί στο ένα τρίτο του πάχους του ξύλου με την εγκοπή.
-Το μοντάρισμα έγινε μέσω του πυθμένα των εγκοπών: από την πίσω πλευρά των ορθοστατών και το κάτω μέρος των ελκυστήρων, προς τις απολήξεις των μόρσων. Χρησιμοποιήθηκαν μακριές βίδες μήκους 18 εκ.
-Πριν από το μοντάρισμα έγινε φρεζάρισμα των ακμών: στρογγύλεμα σε τέταρτο του κύκλου των ακμών των ορθοστατών και των ελκυστήρων, και λούκια κατά μήκος των αντηρίδων. Το φινίρισμα στο πρόστεγο της φωτογραφίας έγινε με βερνίκι πολυουρεθάνης.